Rewizja działań Lasu Modelowego
NAdleśnictwo Oborniki wchodzi w skład Międzynarodowej Sieci Lasów Modelowych
Po blisko 3 letniej przerwie doszło do spotkania instytucji i organizacji wchodzących w skład Lasu Modelowego w Obornikach, aby wspólnie zadecydować o przyszłości projektu. Większa część spotkania była poświęcona strategii komunikacji wewnętrznej oraz rewizji Planu Strategicznego.
O tym, że przekaz informacji pomiędzy jednostkami czy podmiotami jest ważny, nie trzeba nikogo przekonywać. Niewłaściwie skonstruowany może być powodem nieporozumień lub braku wzajemnego zaufania. Dlatego istotne jest by kumulować wysiłki poszczególnych organizacji w celu skutecznego promowania wspólnie podjętej inicjatywy. W przypadku Lasu Modelowego w Obornikach ważne jest, aby w środowisku lokalnym funkcjonował spójny komunikat dotyczący celów jakie zostały określone w Planie Strategicznym, a informacja o podejmowanych działaniach była przekazywana podczas wewnętrznych spotkań oraz w kontaktach ze środowiskiem lokalnym przy okazji wspólnie organizowanych wydarzeń.
Podczas spotkania udało się dokonać analizy większości zadań, które wynikają z Planu Strategicznego w tym m. in.:
- utworzenia stref ochronnych wzdłuż rzek: Wełny i Flinty,
- kampanii na rzecz zrównoważonego użytkowania zasobów leśnych i wodnych regionu - te warto poprowadzić we współpracy ośrodkami doradztwa rolniczego i z wykorzystaniem kampanii, którą Nadleśnictwo Oborniki właśnie rozpoczyna w ramach dotacji z WRPO;
- inwentaryzacji zadrzewień w ramach prac licencjackich i magisterskich;
- rekultywacji jeziora Rogozińskiego;
- przeprowadzenia inwentaryzacji gatunków i siedlisk w obszarze Natura 2000 Dolina Wełny i sporządzenia PZO,
- ograniczenia presji wynikającej z turystycznego użytkowania doliny,
- realizacji programu małej retencji na terenie Nadleśnictwa Oborniki,
- rozwinięcie badań nad populacją wilka w Puszczy Noteckiej.
Spotkanie było pokłosiem petycji mieszkańców powiatu obornickiego wystosowanej do Ministra Środowiska w związku z tym, że projekt Lasu Modelowego w 2015 roku został „odsunięty w czasie”. W 2018 roku Minister Środowiska wyraził pełne poparcie dla tej lokalnej inicjatywy.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Z kroniki Nadleśnictwa
Z kroniki Nadleśnictwa
Organizowanie gospodarki leśnej na obszarze Puszczy Noteckiej rozpoczęło upaństwowienie przez władze pruskie w 1796r. lasów koronnych i w 1810r. lasów klasztornych i kościelnych, a w latach 1816 - 1836 wprowadzono pierwszy podział na nadleśnictwa administrowane przez leśników.
Po 1840 roku rozpoczęto zastępowanie odnowienia naturalnego zrębami zupełnymi i obniżono kolej rębu ze 120 do 100 lat. W okresiepanowania pruskiego kilka razy opracowywano plany urzadzeniowe, o czym swiadczą zachowane operaty.
Nadleśnictwo Oborniki powstało w 1893 r. z części lasów własności państwowej oraz lasów prywatnych. Ogólna powierzchnia wynosiła wówczas 7.088 ha. W 1910 r. sporządzono operat, który był aktualny do 1.10.1930 r. Operat ten stracił znaczenie z chwilą rozpoczęcia (1924 r.) eksploatacji drzewostanów obumarłych wskutek żeru sówki choinówki na powierzchni kilku tysięcy hektarów. W 1930 r. opracowano plan gospodarczy na okres od 1930 do 1940 r.
Po wojnie, w 1945 r. Nadleśnictwo Oborniki powiększyło swe granice o przyłączone lasy większej i mniejszej własności prywatnej.
I rewizja urządzania lasu przeprowadzona na okres 1.X.1969 - 30.IX.1979r. W czasie obowiązywania tych planów dokonano następujących zmian organizacyjnych:
z dniem 1 stycznia 1973r. włączono do Nadleśnictwa Oborniki nadleśnictwa Boruszynek i Obrzycko,
z dniem 1 stycznia 1979r. przekazano części obrębów położone w województwie pilskim do nadleśnictw Durowo, Sarbia i Wronki,
z dniem 1 stycznia 1979r. do Nadleśnictwa Oborniki Przyłączono obręb Biedrusko z Nadleśnictwa Łopuchówko.
II rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1981 - 31.XII.1990r. Od 1 stycznia 1987r. do obrębu Oborniki włączono leśnictwo Objezierze z odrębu Biedrusko. W tym okresie Nadleśnictwo Oborniki było podzielone na 19 leśnictw.
III rewizja urządzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1992 - 31.XII.2001r. Z dniem 1 stycznia 1995r. przekazano obręb Biedrusko do Nadleśnictwa Czerwonak. Ten plan wprowadził 5 nowych leśnictw czyli w sumie 24 leśnictwa, lecz oddanie obrębu Biedrusko umniejszyło liczbę leśnictw spowrotem do 19.
IV rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.2002 - 31.XII.2011r. Zmiany jakie ten plan wprowadził to redukcja 4 leśnictw, czyli do 15 leśnictw.
Z dniem 1 marca 2004 roku przyłączono do Nadleśnictwa Oborniki Obręb Parkowo z Nadleśnictwa Durowo. Obręb Parkowo składa sie z trzech leśnictw tj. Wełna, Piłka i Ludomy. W konsekwencji tego połączenia ogólna liczba leśnictw wzrosła do 18.
Na terenie nadleśnictwa znajdują się miejsca o charakterze historycznym. Do najciekawszych należą:
- Cmentarz w Leśnictwie Sycyn - dwie zbiorowe mogiły z II wojny światowej.
- Cmentarz w Leśnictwie Rożnowo - 12 tyś. pomordowanych z II wojny światowej.
- Pałac pochodzący z końca XIX w. w Bąblinie - Ośrodek Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Rodziny w Górce Klasztornej koło Wyrzyska.
- Kowanówko - pierwsza wzmianka źródłowa z 1356 r. Miejscowość ta od dawna słynęła z wód leczniczych i właściwości mikroklimatu, dlatego w XIX w. ówczesny właściciel założył Zakład Leczniczy. Aktualnie w Kowanówku znajduje się Szpital Rehabilitacyjno - Kardiologiczny.
- Objezierze - wieś królewska, klasztorna, następnie szlachecka; w źródłach pojawiła się w 1170 r. Wieś przechodziła kolejno przez ręce wielu właścicieli, aż w połowie XVIII w. przejęła ją rodzina Węgorzewskich, która w latach 1786-1788 wzniosła pałac.
- Stobnica - kiedyś było to miasto, a obecnie jest to wieś położona przy ujściu kanału Kończak (d. Rudka) do Warty, 15 km od Obornik. Na terenie tym odkryto w XIX w. rozległe cmentarzysko z IV-V okresu epoki brązu (kultura łużycka), składające się z kilkudziesięciu grobów. W 1756 r. znajdował się tutaj jedyny czynny w Wielkopolsce zakład zajmujący się wytopem żelaza. Miasto zostało skasowane przez władze pruskie w 1797 r. Na północ od obecnej wsi, nad rzeką Kończak, w tzw. Papierni, założono w 1973 r. stację badawczą Instytutu Zoologii Stosowanej Akademii Rolniczej w Poznaniu, w celu hodowli, restytucji i reitrodukcji rzadkich i ginących gatunków zwierząt. Stację przez 20 lat prowadził prof. dr hab. Ryszard Graczyk, a obecnie Terenową Stacją Doświadczalną Katedry Zoologi Akademii Rolniczej w Poznaniu kieruje prof. dr hab. Andrzej Bereszczyński.