Pierwszy Las Modelowy w Polsce utworzony

15 września 2015 roku w siedzibie Nadleśnictwa Oborniki podpisano Deklarację w sprawie utworzenia Lasu Modelowego w Obornikach. 17 Sygnatariuszy reprezentujących różne organizacje i instytucje zobowiązało się tym samym do realizacji wspólnie opracowanego i uzgodnionego Planu Strategicznego na lata 2015-2022. (VIDEO)

Wiele podmiotów – jeden cel

Pojęcie „Las Modelowy" wywodzi się z Kanady z początku lat 90-tych. Jest to pewien obszar, w którym istotnym elementem są zasoby naturalne (np. las lub woda). Decyzje i działania podejmowane na tym terenie są konsultowane i uzgadniane między różnymi podmiotami i osobami. To pewnego rodzaju forma dobrowolnego partnerstwa pomiędzy organizacjami, instytucjami i obywatelami, którzy chcą aktywnie uczestniczyć w życiu danego regionu. Chcą współdecydować. W przypadku Lasów Modelowych to współdecydowanie dotyczy właśnie zasobów naturalnych – jednego z największych skarbów, jaki mamy wokół nas.

Wspólne rozwiązywanie problemów

Koncepcja Lasu Modelowego jest dedykowana dla obszarów, w których mamy do czynienia z problemem konfliktów bądź nieporozumień między różnymi grupami społecznymi wokół sposobów użytkowania lasów, rzek lub innych zasobów naturalnych. Aby temu zaradzić należy usiąść przy wspólnym stole, zdefiniować problemy, poznać wzajemne oczekiwania, zaproponować najlepsze dla wszystkich rozwiązania, uzgodnić stanowiska i wdrożyć przygotowane zadania w życie. To jest właśnie Las Modelowy. Czeka nas wiele pracy w najbliższym nam krajobrazie, ale jeszcze więcej jest do zrobienia z ludźmi – wyjaśnia Jarosław Bator, specjalista Służby Leśnej w Nadleśnictwie Oborniki. Z takimi właśnie założeniami utworzono Las Modelowy w Obornikach.


Dolina Wełny okazała się dobrym poligonem doświadczalnym. Zebraliśmy przedstawicieli samorządów, naukowców, kajakarzy, miłośników nordic walking, wędkarzy, leśników, rolników, meliorantów, organizacje pozarządowe i strażników przyrody. Każda z tych grup społecznych jest zainteresowana tym, by korzystać z dobrodziejstw lasu i wody. By korzystać albo by chronić to, co najcenniejsze – dziedzictwo przyrodnicze i kulturowe – komentuje Włodzimierz Kowal, Nadleśniczy Nadleśnictwa Oborniki.

Korzyści z Lasu Modelowego

Podstawową korzyścią we współczesnym świecie jest wiedza i informacja. Jeśli tego nie mamy, trudno podejmować racjonalne decyzje. W ramach podjętej współpracy udało się zebrać dane przyrodnicze o tym terenie i wydać je w formie publikacji książkowej. To działanie na rzecz zwiększania świadomości społecznej o naszym terenie.

Kolejny atut to poprawa komunikacji między różnymi grupami społecznymi i instytucjami. Od 2012 roku odbywają się regularne spotkania zainteresowanych stron i zespołów roboczych. Zarządzanie zasobami naturalnymi zyskuje niejako perspektywę wielkoobszarową, gdzie wiele funkcji i sposobów użytkowania terenu nakłada się na siebie. Instytucje i partnerzy uzyskują umiejętności wzajemnej współpracy przez co oszczędzają czas, wysiłek i zainwestowane zasoby. Pojawia się prawdziwe partnerstwo definiowane jako zestaw wspólnego celu, wzajemnego zaufania i otwartej komunikacji.

Las Modelowy to konkretne działania lokalne. Przywrócimy naszym rzekom ich naturalny charakter. Odtworzymy miejsca rozrodu różnych gatunków ryb. Przygotujemy przejścia dla kajakarzy w miejscach, w których dziś są bariery infrastrukturalne. Odpowiemy pozytywnie na oczekiwania społeczne i środowiskowe. Skoordynujemy działania na rzecz turystyki zmniejszając jednocześnie presję człowieka na las i na rzeki – wylicza Jarosław Bator.

Wspomniane działania to kompetencje różnych instytucji. Las Modelowy służy zatem scaleniu tych różnych aktywności, służy wyznaczeniu wspólnego celu, który będzie przyświecał tym wszystkim, którym powinno zależeć na zachowaniu naszego cennego krajobrazu i środowiska.

Podpisanie niniejszej deklaracji otwiera drogę do członkostwa w Międzynarodowej Sieci Lasów Modelowych. Większość formalności jest już załatwiona. Pozostaje tylko przesłanie podpisanej deklaracji do Sekretariatu IMFN (skrót z ang. International Model Forest Network, www.imfn.net) i poczekanie na ostateczną decyzję.

 

Poniżej można pobrać podpisane i uzgodnione dokumenty.

Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Z kroniki Nadleśnictwa

Z kroniki Nadleśnictwa

Organizowanie gospodarki leśnej na obszarze Puszczy Noteckiej rozpoczęło upaństwowienie przez władze pruskie w 1796r. lasów koronnych i w 1810r. lasów klasztornych i kościelnych, a w latach 1816 - 1836 wprowadzono pierwszy podział na nadleśnictwa administrowane przez leśników.

Po 1840 roku rozpoczęto zastępowanie odnowienia naturalnego zrębami zupełnymi i obniżono kolej rębu ze 120 do 100 lat. W okresiepanowania pruskiego kilka razy opracowywano plany urzadzeniowe, o czym swiadczą zachowane operaty.

Nadleśnictwo Oborniki powstało w 1893 r. z części lasów własności państwowej oraz lasów prywatnych. Ogólna powierzchnia wynosiła wówczas 7.088 ha. W 1910 r. sporządzono operat, który był aktualny do 1.10.1930 r. Operat ten stracił znaczenie z chwilą rozpoczęcia (1924 r.) eksploatacji drzewostanów obumarłych wskutek żeru sówki choinówki na powierzchni kilku tysięcy hektarów. W 1930 r. opracowano plan gospodarczy na okres od 1930 do 1940 r.

Po wojnie, w 1945 r. Nadleśnictwo Oborniki powiększyło swe granice o przyłączone lasy większej i mniejszej własności prywatnej.

I rewizja urządzania lasu przeprowadzona na okres 1.X.1969 - 30.IX.1979r. W czasie obowiązywania tych planów dokonano następujących zmian organizacyjnych:

z dniem 1 stycznia 1973r. włączono do Nadleśnictwa Oborniki nadleśnictwa Boruszynek i Obrzycko,
z dniem 1 stycznia 1979r. przekazano części obrębów położone w województwie pilskim do nadleśnictw Durowo, Sarbia i Wronki,
z dniem 1 stycznia 1979r. do Nadleśnictwa Oborniki Przyłączono obręb Biedrusko z Nadleśnictwa Łopuchówko.
II rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1981 - 31.XII.1990r. Od 1 stycznia 1987r. do obrębu Oborniki włączono leśnictwo Objezierze z odrębu Biedrusko. W tym okresie Nadleśnictwo Oborniki było podzielone na 19 leśnictw.

III rewizja urządzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1992 - 31.XII.2001r. Z dniem 1 stycznia 1995r. przekazano obręb Biedrusko do Nadleśnictwa Czerwonak. Ten plan wprowadził 5 nowych leśnictw czyli w sumie 24 leśnictwa, lecz oddanie obrębu Biedrusko umniejszyło liczbę leśnictw spowrotem do 19.

IV rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.2002 - 31.XII.2011r. Zmiany jakie ten plan wprowadził to redukcja 4 leśnictw, czyli do 15 leśnictw.
Z dniem 1 marca 2004 roku przyłączono do Nadleśnictwa Oborniki Obręb Parkowo z Nadleśnictwa Durowo. Obręb Parkowo składa sie z trzech leśnictw tj. Wełna, Piłka i Ludomy. W konsekwencji tego połączenia ogólna liczba leśnictw  wzrosła do 18.


Na terenie nadleśnictwa znajdują się miejsca o charakterze historycznym. Do najciekawszych należą:

  • Cmentarz w Leśnictwie Sycyn - dwie zbiorowe mogiły z II wojny światowej.
  • Cmentarz w Leśnictwie Rożnowo - 12 tyś. pomordowanych z II wojny światowej.
  • Pałac pochodzący z końca XIX w. w Bąblinie - Ośrodek Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Rodziny w Górce Klasztornej koło Wyrzyska.
  • Kowanówko - pierwsza wzmianka źródłowa z 1356 r. Miejscowość ta od dawna słynęła z wód leczniczych i właściwości mikroklimatu, dlatego w XIX w. ówczesny właściciel założył Zakład Leczniczy. Aktualnie w Kowanówku znajduje się Szpital Rehabilitacyjno - Kardiologiczny.
  • Objezierze - wieś królewska, klasztorna, następnie szlachecka; w źródłach pojawiła się w 1170 r. Wieś przechodziła kolejno przez ręce wielu właścicieli, aż w połowie XVIII w. przejęła ją rodzina Węgorzewskich, która w latach 1786-1788 wzniosła pałac.
  • Stobnica - kiedyś było to miasto, a obecnie jest to wieś położona przy ujściu kanału Kończak (d. Rudka) do Warty, 15 km od Obornik. Na terenie tym odkryto w XIX w. rozległe cmentarzysko z IV-V okresu epoki brązu (kultura łużycka), składające się z kilkudziesięciu grobów. W 1756 r. znajdował się tutaj jedyny czynny w Wielkopolsce zakład zajmujący się wytopem żelaza. Miasto zostało skasowane przez władze pruskie w 1797 r. Na północ od obecnej wsi, nad rzeką Kończak, w tzw. Papierni, założono w 1973 r. stację badawczą Instytutu Zoologii Stosowanej Akademii Rolniczej w Poznaniu, w celu hodowli, restytucji i reitrodukcji rzadkich i ginących gatunków zwierząt. Stację przez 20 lat prowadził prof. dr hab. Ryszard Graczyk, a obecnie Terenową Stacją Doświadczalną Katedry Zoologi Akademii Rolniczej w Poznaniu kieruje prof. dr hab. Andrzej Bereszczyński.