Pozyskanie drewna to nie tylko zaspokajanie potrzeb rynku drzewnego. To przede wszystkim konsekwencja działań związanych z hodowlą i ochroną lasu. W życiu każdego żywego organizmu przychodzi czas na śmierć. Tak jest również w przypadku drzew. Każdy gatunek ma swój określony czas życia. My, leśnicy, nazywamy go wiekiem rębności. Pozostawienie drzew rosnących dłużej niż ten czas wiąże się z ich śmiercią i powolnym rozkładem. Dlatego pozyskanie drewna (wycinka) jest jednym z planowych etapów gospodarki leśnej.
Surowiec drzewny pozyskiwany jest nie tylko z chwilą osiągnięcia wieku rębności. Drzewa wycinane są również w ramach tzw. cięć pielęgnacyjnych. Okazuje się bowiem, że w trakcie wzrostu lasu zachodzą bardzo dynamiczne procesy związane m. in. z konkurencją drzew o pokarm, wodę i światło. Jedne drzewa zaczynają dominować nad innymi. Te słabsze, które nie radzą sobie w tej wzajemnej konkurencji – umierają lub zajmują niższą pozycję biosocjalną. Pozostawione w drzewostanie ulegają powolnemu rozkładowi. Leśnicy ubiegają ten proces pozyskując w trakcie wzrostu drzewostanu te drzewa, które posiadają „symptomy słabości". Dzięki temu tak cenny, naturalnie odnawialny surowiec, jakim jest drewno nie ulega rozkładowi, ale jest pozyskiwany i wykorzystywany do wielu praktycznych celów. 

Może się również zdarzyć, że drzewo jest opanowane przez grzyby lub owady. Staje się słabsze, niezdolne do regeneracji. Jest wówczas siedliskiem szkodliwych organizmów, które rozprzestrzeniają się na sąsiednie drzewa. W takiej sytuacji surowiec drzewny jest pozyskiwany w ramach tzw. cięć sanitarnych przygodnych. Pozwala to utrzymać las w dobrej kondycji zdrowotnej.

Pozyskanie drewna z drzewostanów dojrzałych do wyrębów nazywa się cięciami rębnymi; cięcia w czasie pozostałych faz rozwojowych  – cięciami przedrębnymi.