Wydawca treści Wydawca treści

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Położenie Nadleśnictwa

Położenie Nadleśnictwa

Nadleśnictwo Oborniki położone jest w północno-zachodniej części terenu województwa wielkopolskiego w następujących powiatach : obornickim, szamotulskim, czarnkowsko-trzcianeckim, chodzieskim i poznańskim. Wchodzi w skład największego zwartego kompleksu leśnego na Nizinie Wielkopolskiej ‑ Puszczy Nadnoteckiej obejmuje jej wschodnią część określaną jako "Puszcza Obornicka".

Grunty Nadleśnictwa położone są między 16º26'42" a 16º58'26" długości geograficznej wschodniej oraz 52º31'07" a 52º49'56" szerokości geograficznej północnej.

Grunty w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa graniczą z gruntami w zasięgach terytorialnych nadleśnictw: Wronki, Krucz, Sarbia, Podanin, Durowo w RDLP Piła i Łopuchówko oraz Pniewy w RDLP Poznań.

Odległość między najbardziej wysuniętymi na północ i na południe zewnętrznymi skrajami kompleksów wynosi 37 km, zaś tak samo mierzona odległość wschód - zachód 36 km.

Zasięg terytorialny Nadleśnictwa obejmuje 60 728 ha.

Grunty Nadleśnictwa zajmują powierzchnię 20 892,79 ha, podzielone są na trzy obręby leśne: Kiszewo, Oborniki i Obrzycko oraz na trzynaście leśnictw. Położone są w województwie wielkopolskim na terenie następujących powiatów i gmin: powiat obornicki, szamotulski, chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, poznański; gminy Budzyń, Oborniki, Obrzycko, Połajewo, Rogoźno, Rokietnica, Ryczywół, Suchy Las, Szamotuły.

 

Według „Regionalizacji przyrodniczo-leśnej opartej na podstawach ekologiczno-fizjograficznych" opracowanej przez Instytut Badawczy Leśnictwa (PWRiL W-wa 1990), Nadleśnictwo Oborniki położone jest na obszarze krainy przyrodniczo-leśnej Wielkopolsko-Pomorskiej (III). Przeważająca część Nadleśnictwa leży w Mezoregionie Puszczy Noteckiej, pozostała część obejmująca północno-wschodnie obrzeże obrębu Oborniki i rozproszone kompleksy leśne na południu Nadleśnictwa leżą w Mezoregionie Pojezierza Wielkopolskiego.

Położenie Nadleśnictwa według obecnie stosowanego (nawiązującego do uniwersalnej klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Dokumentacyjnej) podziału Polski na regiony fizyczno-geograficzne w układzie dziesiętnym (Kondracki, 2002) Nadleśnictwo leży w obszarze Europy Zachodniej (1-924), w podobszarze Pozaalpejskiej Europy Zachodniej (1-924.3), w Prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego (31), Podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego (315) w makroregionie Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej oraz w makroregionie Pojezierza Wielkopolskiego.