Wydawca treści Wydawca treści

Organizacja Nadleśnictwa

Nadleśnictwo jest podstawową, samodzielną jednostką organizacyjną Lasów Państwowych działającą na podstawie ustawy o lasach. Podlega regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, która prowadzi nadzór i koordynuje działania nadleśnictw na swoim terenie. Nadleśnictwa dzielą się na leśnictwa.

Nadleśniczy kieruje całokształtem prac nadleśnictwa, ponosi odpowiedzialność za działanie jednostki i reprezentuje ją na zewnątrz.

Zastępca Nadleśniczego ds. Gospodarki Leśnej kieruje realizacją zadań z zakresu gospodarki leśnej.

Zastępca Nadleśniczego ds. Rozwoju kieruje realizacją zadań z zakresu wdrażania projektów rozwojowych, komunikacji i ochrony przyrody

Inżynier Nadzoru prowadzi nadzór nad prawidłowym wykonywaniem prac, prowadzi sprawy z zakresu gospodarki łowieckiej i udostępniania lasu.

Główny Księgowy prowadzi rachunkowość rozliczeń finansowych i podatkowych, prowadzi sprawozdawczość finansowania i kredytowania, sporządzania i realizacji planu finansowo-gospodarczego.

Sekretarz Nadleśnictwa prowadzi sprawy z zakresu administracji, zamawiania robót, dostaw i usług oraz sprawy z zakresu przestrzegania przepisów BHP.

Specjalista ds. pracowniczych podlega Nadleśniczemu, prowadzi sprawy oraz dokumentację związaną z kadrami.

Straż Leśna podlega Nadleśniczemu, prowadzi sprawy związane ze szkodnictwem leśnym.

Dział gospodarki leśnej podlega Zastępcy Nadleśniczego, prowadzi zadania z zakresu:

  • stanu posiadania i pozyskiwania środków z funduszy zewnętrznych,
  • pozyskania i zrywki drewna,
  • sprzedaży drewna i dokumentacji dotyczącej obrotu drewnem,
  • hodowli lasu, selekcji i nasiennictwa oraz ochrony przeciwpożarowej,
  • ochrony lasu, ochrony przyrody i edukacji leśnej,
  • gospodarki w lasach niestanowiących własności LP oraz zagospodarowania turystycznego i melioracji wodnych.

Dział rozwoju podlega Zastępcy Nadleśniczego, prowadzi zadania z zakresu:

  • wdrażania projektów rozwojowych,
  • ochrony przyrody,
  • udostępniania lasów (w tym dróg leśnych),
  • gospodarki wodnej oraz promocji,
  • komunikacji i udostępniania informacji o środowisku i informacji publicznej,
  • nadzorowania całokształtu zagadnień związanych z utrzymaniem spójności, funkcjonalności i bezpieczeństwa biuletynu informacji publicznej oraz obsługą internetowych portali.

Dział finansowo-księgowy podlega Głównemu Księgowemu, prowadzi sprawy z zakresu planowania kosztów oraz księgowości.

Dział administracyjno-gospodarczy podlega Sekretarzowi Nadleśnictwa, prowadzi sprawy związane z:

  • naliczaniem amortyzacji, zamówieniami publicznymi, zapytaniami o cenę, remontami i inwestycjami;
  • gospodarką mieszkaniową, gospodarką gruntami, dzierżawą zbiorników wodnych, umundurowaniem, ewidencją druków ścisłego zarachowania i oznaczników do numerowania drewna, prowadzeniem magazynu przy nadleśnictwie;
  • sprzedażą osad i budynków własności nadleśnictwa, zaopatrzeniem w materiały biurowe.

Sekretariat zajmuje się przyjmowaniem i wysyłaniem poczty, prowadzeniem rejestru obowiązujących aktów prawnych, przygotowywaniem regulaminów, decyzji i zarządzeń Nadleśniczego.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Z kroniki Nadleśnictwa

Z kroniki Nadleśnictwa

Organizowanie gospodarki leśnej na obszarze Puszczy Noteckiej rozpoczęło upaństwowienie przez władze pruskie w 1796r. lasów koronnych i w 1810r. lasów klasztornych i kościelnych, a w latach 1816 - 1836 wprowadzono pierwszy podział na nadleśnictwa administrowane przez leśników.

Po 1840 roku rozpoczęto zastępowanie odnowienia naturalnego zrębami zupełnymi i obniżono kolej rębu ze 120 do 100 lat. W okresiepanowania pruskiego kilka razy opracowywano plany urzadzeniowe, o czym swiadczą zachowane operaty.

Nadleśnictwo Oborniki powstało w 1893 r. z części lasów własności państwowej oraz lasów prywatnych. Ogólna powierzchnia wynosiła wówczas 7.088 ha. W 1910 r. sporządzono operat, który był aktualny do 1.10.1930 r. Operat ten stracił znaczenie z chwilą rozpoczęcia (1924 r.) eksploatacji drzewostanów obumarłych wskutek żeru sówki choinówki na powierzchni kilku tysięcy hektarów. W 1930 r. opracowano plan gospodarczy na okres od 1930 do 1940 r.

Po wojnie, w 1945 r. Nadleśnictwo Oborniki powiększyło swe granice o przyłączone lasy większej i mniejszej własności prywatnej.

I rewizja urządzania lasu przeprowadzona na okres 1.X.1969 - 30.IX.1979r. W czasie obowiązywania tych planów dokonano następujących zmian organizacyjnych:

z dniem 1 stycznia 1973r. włączono do Nadleśnictwa Oborniki nadleśnictwa Boruszynek i Obrzycko,
z dniem 1 stycznia 1979r. przekazano części obrębów położone w województwie pilskim do nadleśnictw Durowo, Sarbia i Wronki,
z dniem 1 stycznia 1979r. do Nadleśnictwa Oborniki Przyłączono obręb Biedrusko z Nadleśnictwa Łopuchówko.
II rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1981 - 31.XII.1990r. Od 1 stycznia 1987r. do obrębu Oborniki włączono leśnictwo Objezierze z odrębu Biedrusko. W tym okresie Nadleśnictwo Oborniki było podzielone na 19 leśnictw.

III rewizja urządzania lasu sporzadzono na okres 1.I.1992 - 31.XII.2001r. Z dniem 1 stycznia 1995r. przekazano obręb Biedrusko do Nadleśnictwa Czerwonak. Ten plan wprowadził 5 nowych leśnictw czyli w sumie 24 leśnictwa, lecz oddanie obrębu Biedrusko umniejszyło liczbę leśnictw spowrotem do 19.

IV rewizja urzadzania lasu sporzadzono na okres 1.I.2002 - 31.XII.2011r. Zmiany jakie ten plan wprowadził to redukcja 4 leśnictw, czyli do 15 leśnictw.
Z dniem 1 marca 2004 roku przyłączono do Nadleśnictwa Oborniki Obręb Parkowo z Nadleśnictwa Durowo. Obręb Parkowo składa sie z trzech leśnictw tj. Wełna, Piłka i Ludomy. W konsekwencji tego połączenia ogólna liczba leśnictw  wzrosła do 18.


Na terenie nadleśnictwa znajdują się miejsca o charakterze historycznym. Do najciekawszych należą:

  • Cmentarz w Leśnictwie Sycyn - dwie zbiorowe mogiły z II wojny światowej.
  • Cmentarz w Leśnictwie Rożnowo - 12 tyś. pomordowanych z II wojny światowej.
  • Pałac pochodzący z końca XIX w. w Bąblinie - Ośrodek Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Rodziny w Górce Klasztornej koło Wyrzyska.
  • Kowanówko - pierwsza wzmianka źródłowa z 1356 r. Miejscowość ta od dawna słynęła z wód leczniczych i właściwości mikroklimatu, dlatego w XIX w. ówczesny właściciel założył Zakład Leczniczy. Aktualnie w Kowanówku znajduje się Szpital Rehabilitacyjno - Kardiologiczny.
  • Objezierze - wieś królewska, klasztorna, następnie szlachecka; w źródłach pojawiła się w 1170 r. Wieś przechodziła kolejno przez ręce wielu właścicieli, aż w połowie XVIII w. przejęła ją rodzina Węgorzewskich, która w latach 1786-1788 wzniosła pałac.
  • Stobnica - kiedyś było to miasto, a obecnie jest to wieś położona przy ujściu kanału Kończak (d. Rudka) do Warty, 15 km od Obornik. Na terenie tym odkryto w XIX w. rozległe cmentarzysko z IV-V okresu epoki brązu (kultura łużycka), składające się z kilkudziesięciu grobów. W 1756 r. znajdował się tutaj jedyny czynny w Wielkopolsce zakład zajmujący się wytopem żelaza. Miasto zostało skasowane przez władze pruskie w 1797 r. Na północ od obecnej wsi, nad rzeką Kończak, w tzw. Papierni, założono w 1973 r. stację badawczą Instytutu Zoologii Stosowanej Akademii Rolniczej w Poznaniu, w celu hodowli, restytucji i reitrodukcji rzadkich i ginących gatunków zwierząt. Stację przez 20 lat prowadził prof. dr hab. Ryszard Graczyk, a obecnie Terenową Stacją Doświadczalną Katedry Zoologi Akademii Rolniczej w Poznaniu kieruje prof. dr hab. Andrzej Bereszczyński.